کد مطلب:28256 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:128
1357. امام علی علیه السلام: در نظر گرفتنِ حق به سود كسی، شما را باز ندارد كه حق را به زیان او به پا دارید.[2]. 1358. الإرشاد: هنگامی كه امیر مؤمنان، عزم سفر به سوی بصره كرد، در یكی از روستاهای مدینه به نام «رَبَذه»[3] فرود آمد. بازمانده حاجیان، او را ملاقات كردند و نزد او گِرد آمدند تا سخنان او را كه در خیمه اش بود، بشنوند. ابن عبّاس گوید: نزد علی علیه السلام آمدم. دیدم كفش هایش را وصله می كند. بدو گفتم: نیاز ما به تو برای اصلاح امور، بیشتر از آن چیزی است كه انجام می دهی. سخنی نگفت تا از وصله كردن كفش فراغت یافت و آن را كنار كفش دیگر گذاشت. سپس به من فرمود: «آنها را قیمت بگذار». گفتم: ارزشی ندارند. فرمود: «هر چه قدر می ارزد!». گفتم: نیم درهم. فرمود: «به خدا سوگند، این كفش ها برایم دوست داشتنی تر است از فرمانروایی بر شما، مگر آن كه حقّی را به پا دارم یا باطلی را بزدایم».[4]. 1359. امام علی علیه السلام - در جنگ صفّین -: سوگند به خداوند كه یك روز جنگ را به تأخیر نینداختم، جز آن كه امید داشتم گروهی به من ملحق شده، راه یابند و به نور هدایت من به راه حق آیند. این امر، برای من دوست داشتنی تر است از آن كه آنان را بر گمراهی بكُشم، گرچه خود آنان، گناه خویش را بر دوش می كشند.[5]. 1360. امام علی علیه السلام - در شِكوه از یارانش كه به سوی معاویه می رفتند -: وای بر آنان! سوی چه كسی می روند و مرا نیز بدان فرا می خوانند؟! به خدا سوگند، من آنان را نخواستم، جز برای برپا داشتن حق، و دیگران آنها را نمی خواهند، مگر بر باطل.[6]. 1361. امام علی علیه السلام - از نامه اش به مصریان هنگامی كه اشتر را بر آنان گمارد -: پس از حمد و سپاس خداوند؛ من بنده ای از بندگان خدا را به سوی شما فرستادم كه در روزهای بیم، نخوابد و در ساعت های ترس، از دشمن روی برنتابد. از آتش سوزان بر بدكارانْ تندتر است. او مالك، پسر حارث مَذْحِجی است. آن جا كه فرمانش حق بود، سخن او را بشنوید و او را فرمان برید.[7] 1362. امام علی علیه السلام - در عهدنامه اش به مالك اشتر -: حق را از آنِ هر كه بود، بر عهده گیر، نزدیك یا دور، و در این راه، شكیبا باش و آن را به حساب خداوند بگذار، هر چند این رفتار، با نزدیكان و خویشاوندان و اطرافیانت باشد، و پایان آن را با همه دشواری ای كه دارد، طلب كن؛ زیرا كه پایان آن، پسندیده است.[8]. 1363. امام علی علیه السلام: حق مداری، توانمندی را به همراه آورَد.[9]. 1364. امام علی علیه السلام: آن كه به حق پایبند باشد، مردم به سویش رغبت كنند.[10]. 1365. امام علی علیه السلام: آن كه در به پا داشتن حق بكوشد، موفّق گردد.[11].
1356. امام علی علیه السلام: برترینِ مردمان نزد خداوند، كسی است كه رفتار بر پایه حق - گرچه او را به سختی اندازد -، برایش دوست داشتنی تر از باطل است؛ گرچه برایش سودآور شود.[1].